Ο ήρωας, ο... κουλός, ο ρόλος του τερματζή και το τρέμουλο της Βραζιλίας...
Κάποτε, πιτσιρικάδες -όλοι υπήρξαμε!- το ξέραμε και το επιβάλαμε στις αλάνες που παίζαμε ποδόσφαιρο. Βάζαμε τον πιο... άμπαλο για τερματοφύλακα, αφού δεν ανεχόμασταν να τον έχουμε δίπλα μας εμείς οι “μέσα”. Κι ήταν συνήθως ένα παχουλό παιδί -ο χοντρός, όπως τον φώναζαν όλοι- ένας διοπτροφόρος -ο γυαλάκιας- κάποιο παιδί χαμηλών τόνων -ο μαμάκιας- κάποιος άσχετος τέλος πάντων!