Λάθη, επιλογές και ευθύνες… ο μύθος του "ηλεκτροσόκ" και το παράδοξο της Βέροιας!

Γράφει ο Γιώργος Τουτζάρης

Αυτή η εισαγωγή έγινε για να συζητήσουμε το μοτίβο που ακολουθείται κατά κόρον στο ποδόσφαιρο παγκοσμίως –πλέον- και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και την εφαρμογή που είχε στα δικά μας μέρη και εννοώ τόσο στην ομάδα της Βέροιας όσο και της Αλεξάνδρειας. Είναι ο προπονητής ο αποκλειστικά υπεύθυνος όταν κάτι δεν λειτουργεί σωστά στην ομάδα; Θα έλεγα ότι είναι τόσο υπεύθυνος όσο και όταν πάει καλά η λειτουργία και η αποτελεσματικότητα μέσα στην ομάδα.

Συμφωνώ απόλυτα ότι ο προπονητής χρειάζεται χρόνο, ειδικά όταν πάρει στα χέρια του μια καινούργια ομάδα. Ξεκινάει τις πρώτες δηλώσεις για 3ετές ή 2ετές πλάνο ή αναφέρει τη λέξη project -μιλήσαμε σε προηγούμενο άρθρο για τον ορισμό- για να ακούσει ο ιδιοκτήτης και οι οπαδοί, ότι κύριοι μη με κρίνετε αμέσως βάσει των άσχημων αποτελεσμάτων, αν αυτά έρθουν.

Αυτό που δεν αντέχουν οι οπαδοί είναι η ήττα και είναι απολύτως κατανοητό, όμως οι επαγγελματίες που παίρνουν τις αποφάσεις δεν μπορούν να λειτουργούν σαν οπαδοί. Θα πρέπει να κρίνουν τη δουλειά που γίνεται στην προπόνηση, τις συνθήκες που δουλεύει η ομάδα, την ποιότητα του ρόστερ -που αυτοί δημιούργησαν- και τους εξωτερικούς παράγοντες που επηρεάζουν ένα αποτέλεσμα. Όταν λοιπόν λάβει αυτός που αποφασίζει όλους αυτούς τους παράγοντες υπόψη, τότε μπορεί να κριθεί και ο προπονητής ασφαλέστερα και πιο δίκαια, αν μπορεί βέβαια να υπάρχει δικαιοσύνη σ’ αυτό το πεδίο.

Μπορεί ένας προπονητής να δείξει έργο μέσα σε δύο μήνες ή τουλάχιστον να δείξει μέσα από τη δουλειά του μια αγωνιστική κατεύθυνση και το λέω χωρίς περιστροφές. Μπορείς να καταλάβεις, αν ένας προπονητής έχει καταφέρει να επιβάλει τα θέλω του και αν μπορεί να πείσει τους παίκτες του για όσα θέλει μέσα στο γήπεδο, μπορείς να καταλάβεις εάν έχει ένα μοτίβο παιχνιδιού που επαναλαμβάνεται και τέλος αν μπορεί να τους εμπνεύσει.

Οι παίκτες καταλαβαίνουν και εμπιστεύονται τη γνώση, την καλή προαίρεση και από εκεί ξεκινάει η σωστή συνεργασία. Είναι πιθανό τα αποτελέσματα να μην έρθουν άμεσα, όμως η διαδικασία μέσα από την οποία ένα σύνολο προχωράει για τον στόχο, δείχνει τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια.

Οι διοικήσεις χρησιμοποιούν τον όρο «ηλεκτροσόκ», όταν προχωρούν σε αλλαγή προπονητή και διαφωνώ κάθετα, γιατί κυριολεκτικά το ηλεκτροσόκ σώζει τη ζωή σου προσωρινά αλλά δεν σε θεραπεύει. Οπότε, ένας οργανισμός χρειάζεται ίαση μετά από μια λάθος επιλογή προσώπου και επαναφορά στην ορθή λειτουργία του. Μια αλλαγή θα πρέπει να έχει μια στόχευση στην κατεύθυνση, που η προηγούμενη επιλογή απέτυχε να οδηγήσει και όχι να γίνει απλά η αλλαγή, γιατί στην τελική κάνουμε άλλη μια αργότερα.

Στην περίπτωση της Βέροιας, η οποία άλλαξε ήδη δύο προπονητές (Κωστογλίδης, Πολλαετίδης) και συνεχίζει με τον Δημήτρη Πρίντζιο, θα παρατηρούσα πως εάν βγει από το κάδρο ο πρώτος, γιατί για φέτος δεν μπορεί να κριθεί παρά μόνο για το ρόστερ πού άφησε (καθόλου ασήμαντο), ο κύριος Πολλαετίδης άφησε θετικό αποτύπωμα βάσει αποτελεσμάτων -δύο νίκες και μια ισοπαλία- και η αλλαγή μπορεί να απαντηθεί μόνο από τον πρόεδρο ή τον τεχνικό διευθυντή που γνωρίζουν την καθημερινότητα της ομάδας.

Ο τωρινός προπονητής -ο κύριος Πρίντζιος- έχει σε έξι παιχνίδια πέντε νίκες και μια ισοπαλία, γεγονός που τον καθιστά απολύτως επιτυχημένο. Εδώ βέβαια θα έλεγα όχι μόνο λόγω των αποτελεσμάτων αλλά και μιας πολύ δυνατής σύνδεσης των παικτών μεταξύ τους, όπως φαίνεται και στους πανηγυρισμούς μέσα στα αποδυτήρια που υποδηλώνουν ένα εξαιρετικό κλίμα στην ομάδα. Αυτό το τελευταίο το πιστώνεται πάντα και πρωτίστως ο προπονητής.

Βλέπουμε, λοιπόν, στη φετινή Βέροια το εξής παράδοξο στη δική μου λογική: μια ομάδα που δημιουργήθηκε από τον κύριο Κωστογλίδη, ξεκίνησε το πρωτάθλημα με τον κύριο Πολλαετίδη, συνεχίζει με τον κύριο Πρίντζιο και έχει σε εννιά αγώνες επτά νίκες και δυο ισοπαλίες. Δηλαδή κέρδισε το 85% των συνολικών βαθμών που  έχουν παιχτεί, έχοντας μέχρι στιγμής αλλάξει 3 προπονητές. Και όμως οι αποφάσεις της διοίκησης, όπως και αν τις κρίνει κάποιος, κοιτάζοντας την βαθμολογία δεν δείχνουν να έχουν θέσει σε κίνδυνο τον στόχο της ανόδου. Ίσως ο λόγος των αποφάσεων της διοίκησης να ήταν γιατί κάτι έβλεπε και παρά την καλή συγκομιδή βαθμών και την απόδοση του συνόλου των παικτών, η συνολική λειτουργία του οργανισμού κάπου να παρουσίαζε δυσλειτουργία.

Στην Αλεξάνδρεια επίσης έχουμε ήδη δύο προπονητές, φαίνεται η ομάδα να ισορροπεί καλύτερα με τον κύριο Γαλτσίδη στα τελευταία παιχνίδια και να βαδίζει σταθερά στον στόχο της παραμονής, χωρίς να στοιχηματίζει κάποιος ότι εάν κάτι στραβώσει δεν θα «φοβηθεί» η διοίκηση να προκαλέσει… ναι καλά καταλάβατε... το γνωστό ηλεκτροσόκ!!!

Η θεωρία που ακούστηκε τελευταία ότι «θα αλλάξουμε και δέκα προπονητές εάν χρειαστεί για να πετύχουμε τον στόχο μας», με βρίσκει εντελώς αντίθετο και ουσιαστικά επιβεβαιώνει την άποψη μου ότι οι Έλληνες παράγοντες αρέσκονται στο να εφευρίσκουν θύματα για τις αστοχίες στις επιλογές τους, γιατί αυτές δεν στηρίζονται σε τεχνικές αναλύσεις και γνώση του αντικειμένου, παρά είναι μόνο αποφάσεις συναισθηματικής πίεσης και έλλειψης χρόνου. Δεν μπαίνουν ποτέ στο να αναλύσουν για ποιο λόγο προχωρούν σε μια επιλογή που δεν ταιριάζει σε αυτό που θέλουν να βλέπουν ή δεν ταιριάζει ο τρόπος που ο κάθε προπονητής πιστεύει ότι θα κατακτήσει τον στόχο που του ανατέθηκε.

Καλώς ή κακώς… καλώς θα έλεγα, ότι πλέον η πληροφορία είναι κάτι πολύ εύκολο να αποκτήσεις και ο ρόλος του παράγοντα είναι να βρει αυτές τις πληροφορίες, ώστε να μην κάνει την λάθος επιλογή.

Ο ρόλος του εξιλαστήριου θύματος που παίζει ο προπονητής είναι ένας ρόλος που κανείς δεν θα ήθελε να παίξει στη δουλειά του και είναι πολύ δύσκολο, εάν κάνει όλα τα άλλα σωστά όμως το αποτέλεσμα δεν βοηθάει, να πληρώνει το μάρμαρο για ότι δεν ελέγχει όταν η μπάλα κυλήσει στο χορτάρι. Η ανάγκη να εργαστούν κάνει πολλούς προπονητές να δουλέψουν σε συνθήκες, που κάνουν την προσπάθεια τους από την αρχή της, καταδικασμένη σε αποτυχία και το καταλαβαίνουν σε πολύ πρώιμο στάδιο.

Οι παράγοντες είναι αυτοί που μπορούν να δημιουργήσουν τις συνθήκες μιας επιτυχημένης συνεργασίας και κατ’ επέκταση επιτυχίας της ομάδας τους και αυτό είναι το κριτήριο που κάνει επιτυχημένο έναν διοικητικό ηγέτη… η επιλογή των κατάλληλων συνεργατών. Η επιτυχία των αρχικών επιλογών είναι δείγμα σωστής λειτουργίας το καλοκαίρι και η τυχόν αστοχία και η διόρθωση τους με ένα ακόμη λάθος στη συνέχεια η αιτία μιας μη επιτυχημένης χρονιάς.

Τα λάθη είναι ο λόγος να γίνεσαι καλύτερος. Πιστεύετε ότι στο ποδόσφαιρο ισχύει; Αν κρίνω τη συχνότητα των αλλαγών που γίνονται κάθε χρόνο μάλλον ΟΧΙ.