Ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ημαθίας Πρόδρομος Ισαακίδης μας μιλά για τους γιατρούς, την υγεία και τα προβλήματα της περιοχής μας

Είστε Βεροιώτης;

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, ο πατέρας μου ήταν μικρασιάτης που ήρθε το ’22 και η μητέρα μου Ναουσαία. Ο πατέρας μου ασχολήθηκε με εμπόριο φρούτων, ψυγεία και ψυκτικούς θαλάμους, που τα είχε στη διασταύρωση της Νάουσας. Το ’73 μετοικήσαμε στη Βενεζουέλα μετά από πρόσκληση φίλων του αλλά και κουμπάρων. Έφυγα στην 5η Δημοτικού από τη Θεσσαλονίκη και συνέχισα μέχρι να τελειώσω το λύκειο σε ισπανόφωνο σχολείο εκεί. Μετά το λύκειο επέστρεψα στην Ελλάδα, έδωσα εξετάσεις και πέρασα στην Ιατρική στη Θεσσαλονίκη, το 1980.

Τι θυμάστε απ’ τη Βενεζουέλα;

Είναι κράτος των μεγάλων αντιθέσεων, όπως είναι και όλα τα κράτη εκεί. Υπάρχουν πολλοί φτωχοί και λίγοι πλούσιοι. Δεν υπάρχει η μεσαία τάξη όπως την ξέρουμε εδώ. Και το άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι οι ξένοι κρατάνε την οικονομία της χώρας.

Η Βενεζουέλα είναι το δεύτερο πετρελαιοπαραγωγό κράτος στον κόσμο, έχει πολύ πετρέλαιο το οποίο μέχρι ένα σημείο το διαχειρίζονταν αποκλειστικά οι Αμερικάνοι. Όταν το πήραν οι Βενεζουελάνοι στα χέρια τους, τότε άρχισαν να έχουν προβλήματα.

Σαν λαός, όπως όλοι αυτοί οι λαοί που έχουν πολύ ζεστό κλίμα, έχουνε μάθει σε λίγη δουλειά, ίσα ίσα για τις ανάγκες της μέρας και δεν εργάζονται να δημιουργήσουν κάτι για το μέλλον. Η οικονομία στηρίχθηκε στους ξένους, Ισπανούς, Ιταλούς, Πορτογάλους, Έλληνες, αυτοί κυρίως είχαν το εμπόριο.

Ξαναπήγατε από τότε;

Το 1984 ήταν η τελευταία φορά που πήγα, οι δικοί μου είχαν γυρίσει από το ’82 και δυστυχώς εκείνη τη χρονιά πέθανε κι ο πατέρας μου. Δεν ξαναπήγα γιατί δεν έμεινε κανένας από τους δικούς μας ανθρώπους, οι συγγενείς μας είχανε γυρίσει κι αυτοί.

Η δική σας οικογένεια;

Έχω δύο αδελφές. Εγώ είμαι παντρεμένος με τη Σταυρούλα Καραγαβριηλίδου που κατάγεται απ’ τη Βέροια κι έχουμε 3 γιους, 22, 17 και 11 ετών.

Εγκατασταθήκαμε στη Βέροια το ’95 και άνοιξα ιατρείο ενώ δούλευα και στο ΙΚΑ της Νάουσας μέχρι το ’98. Από το ’98 ως το 2007 πήρα τη θέση του επιμελητή στο νοσοκομείο της Νάουσας. Από τότε ιδιωτεύω και έχω το ιατρείο μου στη Βέροια. Συνεργάζομαι από το 2011, που άρχισε να λειτουργεί, με τη μεικτή χειρουργική κλινική του κ. Αντωνιάδη.

Το νοσοκομείο της Νάουσας λειτουργεί;

Υπολειτουργεί θα έλεγα, λόγω έλλειψης προσωπικού.

Ήταν ένα φημισμένο νοσοκομείο ιδίως για τα ορθοπεδικά.

Και όχι μόνο. Έγινε το 1938 από δωρεά των αδερφών Λαναρά και του Φωκίωνα Πεχλιβάνη και λειτούργησε για πρώτη φορά στην κατοχή. Στους γύρω νομούς δεν υπήρχε καμιά δομή υγείας και εξυπηρετούσε τότε 5 νομούς. Γινόταν εκεί πολλές πρωτοποριακές για την εποχή επεμβάσεις. Γινόταν επεμβάσεις θώρακος, επεμβάσεις κρανίου για αιματώματα κι αυτά στη δεκαετία του ’50. Στη Νάουσα εργάστηκε και ο πρώτος ειδικευμένος πλαστικός χειρουργός στην Ελλάδα. Πέρασαν μεγάλα ονόματα από εκεί.

Στο νοσοκομείο της Νάουσας, την εποχή που ήμουν εκεί  είχαμε πολύ καλούς χειρουργούς με μεγάλη εμπειρία, όπως ο Σταύρος ο Τζίνας, που ήταν διευθυντής, με εξειδίκευση στην Αμερική και εκ των πραγμάτων αντιμετωπίζαμε και πολύ βαριά χειρουργικά περιστατικά και δεν τα διακομίζαμε εύκολα στη Θεσσαλονίκη.

Και στη Βέροια εργάστηκαν σημαντικοί γιατροί.

Ήταν οι λεγόμενοι ήρωες της τότε ιατρικής που όλη τους η ζωή ήταν γύρω απ’ τον ασθενή, δεν ήξεραν τι θα πει προσωπική ζωή. Μεγάλοι γιατροί πέρασαν απ’ τη Βέροια αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν έργο γιατί δεν είχε νοσοκομείο πριν το ’81. Τότε λειτούργησε το νοσοκομείο της Βέροιας κι ήταν ό,τι πιο σύγχρονο σ’ όλη την ΚΔ Μακεδονία.

Την ιατρική πώς τη διαλέξατε;

Προφανώς ήταν έμφυτο. Και τώρα να με ρωτήσεις πάλι αυτό θα διάλεγα.

Το ίδιο και την ειδικότητα;

Για την ειδικότητα αποφάσισα στην πορεία. Από πολύ νωρίς όμως ήξερα ότι ήθελα μόνο χειρουργική ειδικότητα. Όταν τελείωνα τις σπουδές είχα αποφασίσει να κάνω θωρακοχειρουργική, αλλά όταν ξεκίνησα ειδικότητα αποφάσισα να κάνω γενική χειρουργική.

Οι γιατροί έχουν ροπή στην πολιτική;

Είναι ψηφοσυλλέκτες, απ’ τη φύση του επαγγέλματος μαγνητίζουν τις ψήφους. Πολλοί πολιτικοί θέλουν να έχουν στην ομάδα τους γιατρούς γιατί φέρνουνε ψήφους. Είναι κοντά στον κόσμο, ασχολούνται με τον πόνο του κόσμου κι αυτό το εκτιμάει ο κόσμος και τους εμπιστεύεται.

Ασχολήθηκα κι εγώ και το 2006 εκλέχθηκα Νομαρχιακός σύμβουλος και έγινα και αντινομάρχης με τον κ. Καραπαναγιωτίδη.

Σήμερα πώς είναι οι συνθήκες της υγείας στην Ημαθία;

Έχουμε την τύχη στο νομό μας να έχουμε δύο γενικά νοσοκομεία πλήρως εξοπλισμένα ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στα προβλήματα των συντοπιτών μας. Το πρόβλημα είναι ότι η απόσταση μεταξύ τους θεωρείται μικρή για κάποιους που δεν ξέρουν τις γεωγραφικές συνθήκες της περιοχής με τους δύο ορεινούς όγκους και ξεκίνησαν την υποβάθμιση των δύο νοσοκομείων και τη συρρίκνωσή τους, προκειμένου κάποια στιγμή να μείνει μόνο το ένα.

Γεωγραφικά είναι απαραίτητη η ύπαρξη και των δύο Νοσοκομείων γιατί διαφορετικά θα κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές, π.χ. ένας ασθενής που θα υποστεί έμφραγμα στο Ροδοχώρι δεν μπορεί να φθάσει έγκαιρα στο νοσοκομείο της Βέροιας και κάποιος που θα έχει ένα περιστατικό στα Ριζώματα είναι πάρα πολύ δύσκολο να φτάσει στη Νάουσα. Αυτά δεν μπορούν να τα κατανοήσουν αυτοί που, μακριά απ’ την περιοχή, σχεδιάζουν επί χάρτου. Τα δύο νοσοκομεία μπορούν να συλλειτουργήσουν αρμονικότατα αν ακουστούν οι δικές μας προτάσεις απ’ τους γραφειοκράτες του Υπουργείου. Για παράδειγμα απ’ τη σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου που αποφασίζει για την ιατρική στην Ελλάδα, ο υπουργός, η υφυπουργός και ο Γ. Γραμματέας δεν έχουν καμιά σχέση με την Ιατρική. Μόνο ο αν. υπουργός και η Γ. Γραμματεύς για θέματα δημόσιας υγείας είναι γιατροί.

Εμείς σαν ιατρικός σύλλογος έχουμε προτάσεις και θέλουμε πολύ να μας ακούσουν. Έχουμε συγκεκριμένη πρόταση για το πώς πρέπει να λειτουργήσουν τα δύο Νοσοκομεία, αλλά δεν ενδιαφέρονται να ακούσουν την άποψή μας.

Στη Βέροια κατά τη γνώμη σας τι χρειάζεται;

Το μεγάλο πρόβλημα και εδώ και στη Νάουσα είναι η έλλειψη γιατρών στα Νοσοκομεία. Απ’ την άλλη πλευρά η πληθώρα των γιατρών είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στον ιατρικό κόσμο. Καταλαβαίνετε το οξύμωρο σχήμα. Απ’ τη μια μας λείπουν γιατροί κι απ’ την άλλη είναι πρόβλημα η πληθώρα των γιατρών.

Σήμερα εξάγουμε εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό στην Ευρώπη και τελευταία και στα Αραβικά Κράτη. Φεύγουν εξειδικευμένοι γιατροί υψηλοτάτου επιπέδου.

Στην Ημαθία έχουμε πολλούς γιατρούς που δεν μπορούν να διοριστούν στο Νοσοκομείο, ούτε να δουλέψουν στο ΙΚΑ και προσπαθούν ν’ ανοίξουν ένα ιατρείο και να προσεγγίσουν τους ασθενείς για βιοποριστικούς λόγους.

Πολλοί είναι οι γιατροί, αλλά τα νοσοκομεία δεν έχουν προσωπικό. Πρέπει να καταλάβουν στην κεντρική πολιτική ότι δεν είναι δυνατόν να γίνονται περικοπές στην υγεία. Είναι μια λανθασμένη πολιτική γιατί, για να εξοικονομήσουν χρήματα, κόβουν θέσεις γιατρών, ενώ θα μπορούσαν να το κάνουν πιο εύκολα με το να ελέγξουν τις προμήθειες. Παρά τα μέτρα που πήρανε εξακολουθούν και υπάρχουν σπατάλες. 

Εσείς σαν Ναουσαίος, ζήσατε τον ανταγωνισμό ανάμεσα στη Βέροια και τη Νάουσα;

Ναι βέβαια τον έζησα και ποτέ δεν τον κατάλαβα αυτό τον ανταγωνισμό, γιατί τα τελευταία 20 χρόνια εργαζόμουνα στη Νάουσα και έμενα στη Βέροια και δεν βρήκα να υπάρχει ποτέ κανένας σοβαρός λόγος.

Έχετε πολύχρονη πορεία στον ιατρικό συνδικαλισμό;

Πολλά χρόνια, από ειδικευόμενος, ασχολούμαι με τον ιατρικό συνδικαλισμό. Ήμουνα πρόεδρος των ειδικευομένων γιατρών στη Νάουσα, όταν επέστρεψα πήγα στο Δ.Σ. των γιατρών του ΙΚΑ, στο Νοσοκομείο της Νάουσας εκλέχτηκα πρόεδρος της νοσοκομειακής επιτροπής και το 1996 εκλέχθηκα για 1η φορά στον Ιατρικό Σύλλογο κι από τότε εκλέγομαι συνέχεια και συμπληρώνω τη 2η θητεία μου σαν πρόεδρος.

Υπήρξα και από τα ιδρυτικά στελέχη της Ένωσης νοσοκομειακών γιατρών Κεντρικής Μακεδονίας το 1991.

Πώς αντιμετωπίζετε εσείς προσωπικά το θέμα της υγείας;

Ο λόγος που άφησα τη νοσοκομειακή μου καριέρα κι αποφάσισα να κάνω ιδιωτικό ιατρείο είναι γιατί είχα την ανάγκη να έχω σαν κέντρο της επαγγελματικής μου δραστηριότητας, της ιατρικής εργασίας μου, τον ασθενή. Για μένα σαν κέντρο είναι ο ασθενής κι εγώ περιφέρομαι γύρω του ενώ το δημόσιο σύστημα υγείας είναι ιατροκεντρικό, όλα περιφέρονται γύρω απ’ το γιατρό. Είχα μια διαφορετική φιλοσοφία, ήθελα να είναι ο ασθενής στο κέντρο και για να μπορέσω να το κάνω έπρεπε να φύγω από το δημόσιο να κάνω τη δουλειά όπως θέλω εγώ και σ’ αυτή τη διαδικασία το πρωταρχικό να είναι ο ασθενής.

Γι’ αυτό και το τηλέφωνο μου μένει μονίμως ανοιχτό κι έχω αφήσει πολλές φορές το σπίτι μου, είτε νύχτες είναι, είτε Κυριακές, γιατί με κάλεσε ασθενής.

Έχουν ιδιωτική ζωή οι γιατροί;

Κανένας γιατρός δεν μπορεί να κάνει ιδιωτική ζωή και ιδίως αυτός που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Βέβαια σήμερα υπάρχει μεγάλη πληθώρα γιατρών και δεν μας ξυπνάνε, όπως παλιότερα, κάθε βράδυ.

Έχω σαν παράδειγμα τον Ορέστη το Σιδηρόπουλο, που τον σέβομαι πολύ σαν γιατρό, ο οποίος την εποχή που ασκούσε την ιατρική σε νεαρή ηλικία, τότε που δεν υπήρχαν αρκετοί παθολόγοι, χρειαζόταν να τρέχει μέρα νύχτα.

Ποιο είναι το αντικείμενό σας στην χειρουργική;

Είναι η κοιλιά, η χειρουργική του μαστού και η χειρουργική του θυρεοειδούς αδένα που είναι κάτι πολύ δύσκολο και πολύ λεπτό. Αυτοί είναι οι τομείς που ασχολήθηκα ιδιαίτερα.

Υπάρχουν αρρώστιες της εποχής;

Η αρρώστια της εποχής είναι το άγχος και το στρες, που παρόλο που δεν κατατάσσεται στις παθήσεις, εν τούτοις προκαλεί χίλια δυο πράγματα.

Τώρα όσον αφορά τη δική μου ειδικότητα, στον καρκίνο έχουμε αύξηση των κρουσμάτων, είτε είναι καρκίνος στο έντερο είτε καρκίνος στο στομάχι.

Έχετε εντοπίσει κάποιες αιτίες;

Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες αιτίες, υπάρχουν οι προδιαθεσιακοί παράγοντες που είναι καταγεγραμμένοι ύστερα από μεγάλες μελέτες, όπως είναι οι διατροφικές συνήθειες, και η γονιδιακή ακολουθία, γιατί έχει αποδειχθεί ότι πολλοί καρκίνοι είναι κληρονομικοί. Υπάρχουν βάσιμες πιθανότητες ακόμη και ο καρκίνος του παχέος εντέρου να είναι κληρονομικός γιατί σχετίζεται με διάφορα γονίδια.

Ο καρκίνος θεωρείται αρρώστια;

Βέβαια, γιατί τα κύτταρα που πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα είναι παθολογικά κύτταρα και δεν ξέρουμε για ποιο λόγο στην κυτταρική διαίρεση θα μεταλλαχθεί, θα εξαλλαχθεί το πρώτο κύτταρο που θα δώσει ένα καρκινικό και ένα φυσιολογικό.

Όταν θα γίνει το πρώτο, αρχίζει να πολλαπλασιάζεται με γρήγορο ρυθμό.

Η Ιατρική είναι θέμα ειδικότητας ή σφαιρικής αντίληψης;

Η ιατρική είναι μια, όπως και η ιατρική σκέψη είναι μία. Από κει και πέρα υπάρχει η εξειδίκευση γιατί κανένας γιατρός δεν μπορεί να τα ξέρει όλα. Είναι ένα τεράστιο πεδίο με πάρα πάρα πολλές παραμέτρους, οπότε κάθε γιατρός εξειδικεύεται σε κάτι, αλλά σαν σκέψη, σαν ιδέα, σαν εικόνα, σαν ασθενής, είναι μια η ιατρική.

Η σχέση της ψυχικής με τη σωματική υγεία;

Η ιατρική είναι μια είτε έχει να κάνει με τον ψυχισμό, είτε με το σώμα. Οι παθήσεις του ψυχισμού μπορεί να αντανακλούνε στο σώμα και αντίστροφα. Η προσωπική μου εμπειρία με έχει διδάξει ότι ο ασθενής που έχει καλή ψυχολογία αναρρώνει πολύ καλύτερα απ’ αυτόν που έχει κακή ψυχολογία, ακόμη και στον καρκίνο κι έχει πολύ λιγότερες παρενέργειες. Δεν είδα κανένα ασθενή να ζει μετά από διάγνωση καρκίνου ο οποίος είχε κακή ψυχολογία, αντίθετα σε περιπτώσεις που για 5 ή 10 χρόνια δεν επανεμφανίστηκαν τα συμπτώματα, που πρακτικά σημαίνει ίαση, υπήρχε πάντα καλή ψυχολογία.

Τι προτείνετε στους νέους που θέλουν να γίνουν γιατροί;

Έρχονται αρκετοί να ζητήσουν τη γνώμη μου και κυρίως γονείς, ασθενείς μου, ή παιδάκια που έχω χειρουργήσει κι έφτασε η εποχή να διαλέξουν το δρόμο τους... Το 1999, σε μια μελέτη που έκανε το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, πρότεινε για να λυθεί το πρόβλημα της υπερπληθώρας των γιατρών στην Ελλάδα, όλες οι Ιατρικές σχολές να κλείσουν για 5 χρόνια κι αυτό λέω, στους γονείς κυρίως, που θέλουν τα παιδιά τους να πάνε στην Ιατρική.

Είναι μια πολύ δύσκολη επιστήμη και πρέπει να επενδύσεις μεγάλο κεφάλαιο μέχρι να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου, γιατί αυτές δεν τελειώνουν με το πτυχίο. Υπάρχει η ειδικότητα, υπάρχει η εξειδίκευση, υπάρχουν τα μεταπτυχιακά, οπότε φτάνει κατά μέσο όρο κανείς στα σαράντα του σήμερα στην Ελλάδα για να ξεκινήσει τη σταδιοδρομία του.

Κι είναι δύσκολο στα σαράντα και με οικογένεια να ξεκινήσεις να κάνεις πράγματα. Γι’ αυτό προτείνω στα παιδιά ν’ ακολουθήσουν, αν μπορούν, άλλο δρόμο. Βέβαια αν το παιδί τόχει από μέσα του και θέλει να γίνει γιατρός, εκεί λέω αφήστε το να γίνει γιατρός.

Για τις εναλλακτικές θεραπείες τι πιστεύετε;

Ο Βελονισμός ή η Ομοιοπαθητική είναι επιστήμες που υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια πράγμα που σημαίνει ότι κάτι προσφέρουν. Δεν τις έχω μελετήσει για να ξέρω περισσότερα, αλλά σίγουρα και οι δύο βοηθούνε τον κόσμο απ’ την πλευρά τους.

Η οικογένειά σας πώς αντιμετωπίζει τη δουλειά σας;

Τώρα πλέον έχουν συνηθίσει στην ιδέα ότι μπορεί να λείπω στις γιορτές.

Στους νέους δημοτικούς άρχοντες τι προτείνετε;

Δυστυχώς μόνο ένας απ’ τους υποψηφίους Δημάρχους μας επισκέφθηκε και τον ενημερώσαμε για τα θέματα της υγείας που μας απασχολούν. Ιδιαίτερα για το δημοτικό ιατρείο που λειτουργεί με εθελοντές γιατρούς κι είναι μια δομή που μπορεί να στηρίξει και να ενισχύσει ο σύλλογος μας.

Απ’ εδώ βλέπουμε απέναντι το παλιό δικαστικό μέγαρο και δεν άκουσα κανέναν υποψήφιο να λέει τι θα κάνει μ’ αυτό το πανέμορφο κτίριο που δυστυχώς καταστρέφεται.

Πρέπει να αξιοποιηθεί κι είναι ωραία η ιδέα να γίνει ένα μικρό μουσείο όπως πρότεινε ο κ. Βαρλάμης, γιατί όχι μόνο έχει ερημώσει αλλά όταν φεύγουμε αργά το βράδυ, βλέπουμε στην πίσω πλευρά του να γίνεται άντρο περιθωριακών και διακίνηση ναρκωτικών.

Αλλά κι αυτή την πλατεία να φροντίσουν, που τη θυμόμαστε με τα δέντρα, με τα περιστέρια, με τους παππούδες που κάθονταν και τώρα βλέπουμε αυτό το .... Νομίζω ότι ένας υποψήφιος πρότεινε να γίνει στην πλατεία πάρκινγκ για λεωφορεία που φέρνουν κόσμο στο Βήμα του Απ. Παύλου. Έστω κι αυτό ας το κάνουν, να αξιοποιηθεί μ’ έναν τρόπο.

Τι λέτε για την ιδέα του Καθηγητή Βαρλάμη να γίνει ένα μνημείο για τον Απ. Παύλο;

Μακάρι, γιατί θα είναι ένας πόλος έλξης τουριστών και μάλιστα απευθύνεται σε όλο τον κόσμο, σε όλους τους χριστιανούς. Έρχεται τόσος κόσμος και δεν βρίσκει, ούτε τουαλέτες! Μα είναι δυνατόν; Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί αυτή η πλατεία και να έρχονται όλοι οι τουρίστες εδώ, να ξεκουράζονται να δροσίζονται, να.., να..., τόσα μπορούν να γίνουν.

Θα μπω σε χωράφια που δεν είναι δικά μου αλλά πώς να το πω, δαπανήθηκαν τόσα χρήματα για να γίνει η περίφημη ανάπλαση του κέντρου της Βέροιας κι η ανάπλαση αυτή δημιούργησε μόνο προβλήματα. Τα μισά δεν μπορούσαν να διατεθούν γι’ αυτήν εδώ την περιοχή; Πρόγραμμα της Ε.Ε. ήταν, ωραία, εκείνος που ενέταξε και σχεδίασε την ανάπλαση για να πάρει τη χρηματοδότηση, δεν μπορούσε να βρει κάτι πιο θετικό για την πόλη όπως είναι η περιοχή εδώ;

Ο Σύλλογος ποιές υπηρεσίες προσφέρει;

Θεωρητικά είναι ο επίσημος σύμβουλος της πολιτείας σε θέματα υγείας, είναι ΝΠΔΔ, ελέγχεται από το υπουργείο, είναι το κατ’ εξοχήν συνδικαλιστικό όργανο όλων των γιατρών και έχει διάφορες αρμοδιότητες όπως να δίνει τις άδειες στα καινούργια ιατρεία που ανοίγουν, τα πιστοποιητικά στους γιατρούς που θέλουν να προσληφθούν στο δημόσιο...

Αυτό ισχύει; Ζητάνε τη συμβουλή σας;

Δεν ισχύει. Αυτό ζητάμε σε εθνικό επίπεδο με τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο. Αυτή την περίοδο υπάρχει ένα θέμα με τις συμβάσεις του ΕΟΠΥ με τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και τις κλινικές κι είναι η πρώτη φορά, απ’ όσο θυμάμαι, που το Υπουργείο, για να διευθετηθεί το ζήτημα, συζητά και καλεί τον ΠΙΣ να καταθέσει εγγράφως προτάσεις. Να δούμε βέβαια πόσες απ’ αυτές θα γίνουν δεκτές, αλλά τουλάχιστο για πρώτη φορά γίνεται και μακάρι να συνεχιστεί.

Σε τοπικό επίπεδο βέβαια ούτε ο Πανελλήνιος Σύλλογος γνωρίζει τις ανάγκες που έχουμε στην Ημαθία, π.χ. σε ιατρικό δυναμικό, ούτε και κανένα κυβερνητικό στέλεχος μακριά απ’ την περιοχή. Εμείς σαν σύλλογος Ημαθίας έχουμε τη θέση ότι το θέμα της υγείας δεν μπορεί να είναι κρατικό, αλλά αφορά την κάθε περιοχή ξεχωριστά. Άλλες είναι οι ανάγκες της Ημαθίας, άλλες της Ευρυτανίας κι άλλες των Δωδεκανήσων. Γι’ αυτό θα πρέπει οι τοπικές κοινωνίες να έχουν τον έλεγχο της υγείας και όχι μόνο.

Εγώ δεν θα διαφωνούσα καθόλου τα νοσοκομεία να γίνουνε δημοτικά. Γνωρίζει κανείς καλύτερα απ’ τους ίδιους τους δημότες τις ανάγκες τους; Σ’ αυτούς δεν απευθύνεται η παροχή υπηρεσιών υγείας του νοσοκομείου; Γιατί να αποφασίζουν άλλοι; Είναι μια από τις προτάσεις μας.

Στην προληπτική ιατρική τι προτείνετε;

Προτάσεις υπάρχουν, αλλά γίνονται πολύ μικρά βήματα. Είναι οι εμβολιασμοί και οι προληπτικές εξετάσεις, αλλά δυστυχώς όλα ξεκινούν και τελειώνουν στο κράτος. Σήμερα δεν διαθέτουμε τα αναγκαία εμβόλια που είναι αποκλειστικά κρατική υπόθεση...

Πώς να κάνουμε πρόληψη όταν στη συνταγογράφηση δεν προβλέπεται η λέξη πρόληψη; Ξέρουμε ότι ο καρκίνος του μαστού ή και του τραχήλου της μήτρας θεραπεύονται σήμερα με έγκαιρη διάγνωση, δεν μπορώ όμως να δώσω σε μια γυναίκα μαστογραφία ή τεστ Παπ γιατί δεν το προβλέπει η συνταγογράφηση! Πρέπει να περιμένω και να γράψω ογκίδιο του μαστού, οπότε ίσως είναι αργά. Το κράτος δεν δικαιολογεί εξέταση για προληπτικούς λόγους. Είμαστε πολύ πίσω, θέλει πολύ δουλειά ο τομέας της πρόληψης.

Υπάρχουν και εισαγόμενες αρρώστιες;

Τελευταία δυστυχώς ναι. Κι έχει να κάνει με τη φυματίωση, με την ηπατίτιδα, παθήσεις που φέρνουν δυστυχώς οι οικονομικοί μετανάστες που έρχονται χωρίς έλεγχο απ’ τις χώρες τους. Στην Ελλάδα η φυματίωση είχε σχεδόν εξαφανιστεί και τώρα βλέπουμε μεγάλη έξαρση. Την ηπατίτιδα Β την ελέγχαμε απόλυτα και τώρα άρχισε πάλι να μας ξεφεύγει. Είναι παθήσεις που τις είχαμε αντιμετωπίσει με μια συγκεκριμένη πολιτική και τώρα φουντώνουν ξανά.

Οι διάφορες γρίπες όπως “των πτηνών” ή η Η1Ν1, είναι παθήσεις που ίσως και να υπήρχανε, αλλά διαγνωστικά δεν μπορούσαμε να τις εντοπίσουμε, ενώ τώρα μπορούμε. Αλλά και τα ποσοστά τους είναι πολύ μικρά σε σχέση μ’ αυτές που προανέφερα. Επίσης εκεί που δεν βλέπαμε λύσσα, αρχίσαμε να την ξαναβλέπουμε. Είτε γιατί ζώα περνούν ανεξέλεγκτα στη χώρα μας, είτε γιατί δεν υπάρχουν πια τα δημοτικά κυνοκομεία που ήταν δομές που παρείχαν έργο.

Σαν επίλογο συνοψίστε μας τη φιλοσοφία σας;

Επειδή κι ο ίδιος υπήρξα ασθενής, θα πρέπει  όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι χρειάζεται να βάζουμε προτεραιότητες στη ζωή μας. Πρώτα απ’ όλα να έχουμε καλή υγεία και μετά έρχεται η δουλειά και οτιδήποτε άλλο. Στους ασθενείς μου, που συχνά μου λένε “γιατρέ ν’ αφήσουμε την εγχείρηση γι’ αργότερα γιατί έχω δουλειά”, τους απαντώ καλύτερα να γίνεις υγιής κι ας χάσεις δέκα μεροκάματα τώρα, παρά να χάσεις 100 αργότερα. Αυτή είναι και η φιλοσοφία της ζωής. Να είσαι υγιής για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στις όποιες καταστάσεις της ζωής.

Πώς θα πει γιατρός στη Βενεζουέλα;

Μέντικο. Εγώ είμαι “μέντικο σιρουχάνο”, δηλαδή γιατρός χειρουργός στα ισπανικά.

Π. Τροχόπουλος, Ιωαν. Γιάνναρης, Αστ. Νένος